- 1
- 2
- 3
- . . .
- последняя »
РЭФЕРАТ Дыпломная работа складаецца з 50 старонак, выкарыстана 29 крыніц.
Ключавыя словы: пунктуацыя, знакі прыпынку, просты сказ, практыкаванне, тып, вусныя практыкаванні, пісьмовыя практыкаванні, графічныя практыкаванні, пунктуацыйны разбор.
Аб’ект даследавання: законы і правілы пунктуацыі і сінтаксісу.
Прадмет даследавання: абумоўленасць пунктуацыйных знакаў прыпынку сінтаксічнай структурай сказа.
Метады даследавання: апісальны.
Мэта дыпломнай работы - выявіць узаемасувязь пунктуацыйных правілаў расстаноўкі знакаў прыпынку з сінтаксічнай структурай сказа і вызначыць ролю практыкаванняў розных тыпаў у выпрацоўцы пунктуацыйных уменняў і навыкаў на сінтаксічнай аснове.
Задачы дыпломнай работы:
) вызначыць значэнне пунктуацыі ў працэсе школьнага навучання;
) ахарактарызаваць асноўныя тыпы знакаў прыпынку;
) вызначыць суаднесенасць знакаў прыпынку з сінтаксічнай структурай простага сказа;
) ахарактарызаваць пунктуацыйныя памылкі, іх прычыны і спосабы папярэджанне;
) разгледзець тыпы практыкаванняў па пунктуацыі і вызначыць іх ролю ў выпрацоўцы пунктуацыйных уменняў і навыкаў на сінтаксічнай аснове.
УВОДЗІНЫ Пунктуацыя - гэта раздзел мовазнаўства, у якім вывучаюцца знакі прыпынку і правілы іх выкарыстання на пісьме. Знакі прыпынку з’яўляюцца графічным сродкам перадачы вуснай мовы на пісьме. Яны служаць для члянення сказаў і тэкстаў на пэўныя сэнсавыя адрэзкі, якія маюць сваю будову і значэнне.
Валоданне пунктуацыйнай пісьменнасцю мае вялікае агульнакультурнае значэнне, з'яўляецца паказчыкам узроўню маўленчага развіцця чалавека, бо ўменне пішучым расстаўляць знакі прыпынку ў сваіх тэкстах сведчыць пра ўсвядомленасць іх адукаванасці. Школа заклікана навучыць дзяцей вольнаму карыстанню знакамі прыпынку ў сваіх пісьмовых выказваннях. Для гэтага настаўнік беларускай мовы павінен валодаць методыкай навучання пунктуацыйным уменням, а гэтаму вучыць методыка пунктуацыі. Методыка пунктуацыі - раздзел методыкі навучання беларускай мове, у якім раскрываецца працэс фарміравання ў вучняў пунктуацыйных уменняў і навыкаў.
Існуюць два ўзроўні авалодання пунктуацыйнай пісьменнасцю: абсалютная і адносная. Абсалютная пунктуацыйная пісьменнасць мяркуе бездакорнае валоданне ўсімі пунктуацыйнымі нормамі, а таксама ўменне адэкватна выкарыстоўваць знакі прыпынку ў аўтарскіх мэтах. Адносная пунктуацыйная пісьменнасць адлюстроўвае валоданне толькі часткай пунктуацыйных правіл. Дасягнуць абсалютную пунктуацыйную пісьменнасць у школе немагчыма па розных прычынах. Па-першае, не ўсе пунктуацыйныя нормы вывучаюцца ў школе, а таксама не ўсе варыянты нормаў, якія вывучаюцца ў школе, паведамляюцца навучэнцам. Акрамя таго, варта ўлічваць шматфункцыянальнасць знакаў прыпынку, якая дазваляе індывідуальна-аўтарскае іх выкарыстанне. Немалаважным фактарам з'яўляецца недастатковая развітасць маўлення навучэнцаў, няўменне імі выказаць тыя ці іншыя сэнсавыя значэнні сродкамі мовы.
На сённяшні час у школе асноўнай мэтай ставіцца дасягненне вучнямі адноснай пунктуацыйнай пісьменнасці, у якую ўваходзіць веданне асноўных правіл пунктуацыі. Пунктуацыя ў школьным курсе беларускай мовы вывучаецца ў асноўным ва ўзаемасувязі з сінтаксісам і на яго
- 1
- 2
- 3
- . . .
- последняя »